GRUPO PLANETA - EL AZUL DEL CIELO | EDYCJA KIESZENIOWA

Streszczenie filmu Błękit nieba:

Po publikacji w „Uśmiechu pionowym” trzech tomów Georges’a Bataille’a, przyszła kolej na kolejny klasyk literatury erotycznej. Bataille napisał „Błękit nieba” w 1935 roku, ale – jak wyznaje we wstępie – przez długi czas go ignorował. Wojna w Hiszpanii i katastrofy, które ludzkość musiała znosić przez trzydzieści lat, jego zdaniem, pozbawiły to dzieło treści. Dopiero w 1957 roku, za radą przyjaciół, wielki francuski pisarz postanowił udostępnić je publiczności za pośrednictwem J.J. Pauverta, swojego redaktora we Francji.

Pomimo świetlistego tytułu, dzieło to inspirowane jest przekroczeniem roztropnej moralności, niebezpiecznym poszukiwaniem: poznaniem śmierci, „niemożliwej” głębi tego błękitnego nieba, które jednocześnie nas przyciąga i odpycha. Londyn, Paryż, Barcelona kreślą topografię zatracenia, ramy, w których Troppman, poprzez pijaństwo, puste noce i osobliwe celebracje, zbliża się do nowej formy czystości, komunii ze śmiercią dzięki odkryciu iluminatora tego, co nieczyste.

Można powiedzieć, że w „Błękicie nieba” obecny jest cały Bataille, wszystkie tematy, które nurtowały go przez całe życie: ideologie, śmierć, stany ekstazy, seks… Minęło już trzynaście lat, odkąd zaczęliśmy publikować Georges’a Bataille’a. Do tej pory ukazało się sześć jego dzieł, w różnych zbiorach: „Prawdziwy Sinobrody” (Infimos 35), „Erotyzm” (Marginales 61), „Historia oka”, „Moja matka, Madame Edwarda”, a następnie „Umarły” (Uśmiech wertykalny 10, 19 i 25) oraz „Łzy Erosa” (Pięć zmysłów 12).

O AUTORZE BŁĘKITU NIEBA

Georges Bataille urodził się w Billon we Francji w 1897 roku i zmarł w Malmaison w 1962 roku. Choć lubił działać w ukryciu, stał się jednym z najbardziej innowacyjnych i najważniejszych europejskich myślicieli okresu międzywojennego. Założył kilka czasopism, z których dwa przeszły do ​​historii: „Documents” i „Critique”. Napisał eseje takie jak „La littérature et le mal”, „Erotism” (Marginales 61), „L'expérience intérieure” i „La part maudite”, a w dziedzinie narracji erotycznej niezwykłe teksty, takie jak „Historia oka”, „Moja matka”, a następnie „Umarły”, „Madame Edwarda” i „Błękit nieba” (Uśmiech pionowy 10, 19, 25 i 44). Dla niego wszelkie tworzenie jest procesem, w którym człowiek przekracza samego siebie, przekraczając wszelkie tabu, zwłaszcza te związane z erotyzmem i śmiercią.